Pride In Football jaarcongres Nottingham (UK)

De Roze Règâhs vlogen de Noordzee over dit weekeinde om de jaarvergadering bij te wonen van de overkoepelende organisatie van LHBT voetbalfanclubs in het Verenigd Koninkrijk, “Pride in Football” (PIF). De Roze Règâhs vertegenwoordigden tegelijkertijd Queer Football Fanclubs.

Maar liefst veertig verenigingen telt Pride in Football in de tussentijd. Nog 52 te gaan, doelend op de 92 Betaald voetbalclubs die er in de Premier League, Football League Championship, League 1 en League 2 actief zijn.
Nottingham was de stad waar de vergadering gehouden werd, beginnend met een receptie op het stadhuis van Nottingham en een welkomstwoord van de Mayor de heer Liaqat Ali. Bijgestaan door de eeuwenoude functie van sheriff. Met een gezellig glas “Proud Beer” was het een intieme bijeenkomst.

Op zaterdagochtend de vergadering in de Robin Hood suite binnen de muren van het Notting Forest stadion. Di Cunningham, voorzitter PIF, deed het openingswoord en gaf vervolgens het woord aan Nicholas Randall, voorzitter van Nottingham Forest. Met prikkelende woordkeuzes gaf hij aan volledig achter de doelstellingen van PIF te staan en ook volledige support te geven aan de eigen LHBT fanclub “Trickies”.
De eerste paneldiscussie had als thema: “What will it take for an elite gay male footballer to Come Out? “, met o.a. panelleden Jon Holmes van Sky Sports, Ryan Atkin (openlijk homosexuele scheidsrechter) en Jehmeil Lemonius (Stonewall & Stonewall FC). Met name Ryan Atkin had het in de discussies moeilijk, omdat hij zich moest verdedigen tegen verschenen artikelen in sensatieblad The Sun.
Vervolgens het thema wat zeer acftueel is:”LGBT+phobic international competition hosts; are they inevitable? How should we respond?” Met het naderende WK in homofoob Ruslan den over vier jaar het mogelijk nog onmogelijkere Qatar voor de boeg, hoe LHBT fans zich kunnen gedragen, zichzelf kunnen zijn, of omwille van, weer voor een korte periode terug in de kast moeten gaan. De Schotse afvaardiging en wij, hadden een duidelijke mening. Je kunt je ook expres niet kwalificeren, als signaal, maar daar vonden wij geen medestanders in….. Ondanks geplande acties tijdens het WK, het blijft een groot probleem.
Na de traditionele lunch van pie, groene erwten en fries, kregen alle deelnemers een programmaboekje met het programma voor de QFF Meeting in Den Haag. Aansluitend een korte rondleiding door het stadion, waar we stilletjes opmerkten dat het Nederlandse spelers zijn geweest die Nottingham Forest groot hebben gemaakt, zoals onze eigen Dorus de Vries, maar ook Hans van Breukelen, Pierre van Hooijdonk, Johny Metgod, niet de minsten, werden de aanwezigen in drie groepen opgesplitst. Wij kozen om deel te nemen aan de werkgroep die ervaringen deelde met het opzetten van een roe voetbalfanclub. De Roze Règâhs kregen ruimschoots de tijd om de meegemaakte progressie in vijf jaar tijd te delen. Ok werd aangegeven dat er tussen de landen die een LHBT voetbalfanclub organisatie hebben, zoals (Duitsland, Nederland en Zwitserland binnen) QFF en (Schotland, Groot Brittannië en Wales) binnen PIF, meer communicatie moet zijn en uitwisseling van gegevens en ervaringen om ook richting UEFA een grotere vuist te kunnen maken.

De middag werd na een korte break afgesloten met de film “The Brighton Kop”, met een licht LHBT accent en een gesprek met de regisseur Ruben Armstrong. Om 16.00 werd de vergadering afgesloten.
In de avonduren vond er de vertoning plaats van de Zwitserse film “Mario” in de Broadway Cinema. Een liefdesrelatie tussen twee spelers in een professioneel voetbalteam ontbrandt wanneer de nieuwe spits Leon, rivaliteit en een flat deelt met de carrière beluste Mario. Marion ontkent in alle opzichten zijn passie voor Leon. Ondanks Mario’s onvermogen om zijn homoseksualiteit toe te geven, gaan beiden een geheime relatie aan die zijn carrière dreigt te verprutsen en het hele team uit balans brengt als hij “geout” wordt. Kiest Mario voor liefde of zijn carrière? Ik denk dat de film intrigerende onderdelen heeft, maar ook net iets te lang duurt en het verwachtte einde ook niet komt. Het leverde in ieder geval na afloop onder het genot van een glas bier weer genoeg discussies op.

Dank aan de organisatie, de gastvrijheid, de verzorging, de vriendschappelijkheid en het gemeenschappelijk nastreven van ons doel.