Voetbalfans de Roze Règâhs in Straatnieuws sporteditie.

Voetbalfans de Roze Règâhs!
Met samengeknepen billen van spanning kijken de leden van de Roze Règâhs naar wedstrijden van hun club ADO Den Haag. En tegelijkertijd zijn ze op de tribune idealistisch bezig. `ADO wil landskampioen worden, wij willen een homofobievrij stadion!`
De clubliefde zit er al járen in, vertellen Ron (56), Roxanne (35), Martin (52) en Renate (56) van de Roze Règâhs. Het is de eerste en nog steeds enige voetbalfanclub voor homo`s, lesbo`s biseksuelen en transgenders in Nederland. Ron: “Ik ben al vanaf mijn twaalfde ADO Den Haag-fan. Ik heb er vrijwilligerswerk gedaan, heb als commercieel manager op de loonlijst gestaan en ben naar Europacup wedstrijden geweest. Een wedstrijddag is echt een dagje uit met vrienden.” Renate: “Ik ga al sinds 1968 naar ADO, toen ze nog in rood en groen en in witte broekjes speelden. Ik heb zelf ook jaren gevoetbald en een seizoenskaart gehad.” Martin zegt ook groot fan te zijn en Roxanne is sportfanaat. “Als kind keek ik alle sporten al, van curling tot Formule 1. Ayrton Senna en Steffi Graf waren mijn idolen. Voetbalwedstrijden, EK`s en WK`s kijken is gewoon heel spannend. Mensen vonden dat soms raar voor een meisje. Maar nu ik een vriendin heb, vinden ze het trouwens ineens heel normaal.”
Spanning is volgens Ron ook de charme van ADO Den Haag, een club die niet bepaald uitblinkt in het behalen van titels. “Je wint van Feyenoord als je het niet verwacht en je verliest van De Graafschap als je denkt te winnen. Het is het vaak nét niet. Ik zou geen fan van Barcelona of Bayern München willen zijn. Dan weet je van tevoren dat je wint, alleen nog niet met hoeveel. Als ADO bij wijze van spreken tien minuten voor tijd met twee-nul voor staat, zit je nog met dichtgeknepen billen. En al sta je tijdens de rust met drie-nul voor, kan het nog alle kanten opgaan. Die spanning is leuk. Je gaat met adrenaline naar de wedstrijd.”
Wat Ron ook bevalt, is het dorpse karakter van de stadsclub. “Bij ADO zijn ze blij met een wedstrijdbal van poelier Jansen, terwijl Ajax praat met shirtsponsors van twintig miljoen. Onze totale begroting is 15 miljoen! ADO is een volksclub, dat is de charme. De schilder en de glazenwasser sponsoren en zeggen `dat is mijn cluppie`.” Ron zou nóg liever zien dat de club in handen komt van leden of Haagse clubmensen in plaats van de Chinese Hui Wang. “Een investeerder heeft geen clubliefde, die wil verdienen. Ik ben ook lid van FC Köln. Die club is in handen van bijna 100.000 supporters die 100 euro per jaar betalen. Zij bepalen wat er gebeurt.”
Stamkroeg
De Roze Règâhs bezoeken samen wedstrijden, kijken voetbal op televisie, doen hun zegje bij debatten en reizen af naar andere voetbalsupportersgroepen in het buitenland. Vaak wordt er bijgekletst in stamkroeg `Vroeger was je anders` in de Halstraat achter de vroegere Maison de Bonneterie. Hier hebben ze ook een `Wall of Fame` waar foto`s en krantenknipsels hangen.
In de zomer van 2013 besloten ze de Roze Règâhs op te zetten. “Het sloeg in als een bom, de hele Nederlandse pers benaderde ons.” Waarom een aparte supportersclub? Martin: “Het is heel leuk om met gelijkgestemden en mensen met wie je lol hebt voetbal te kijken. En daarnaast betekenen de Roze Règâhs ook een klein beetje voor de maatschappij.” Renate: “Als transgender zijnde, ben ik ook een activist. Dat zit me in het bloed. Hier kan ik het activisme en de liefde voor voetbal combineren.”
Martin: “We willen laten zien dat er ook heel veel sportmindend homo`s en lesbo`s zijn. Sport zou niet voor mietjes zijn, nou er zijn genoeg mietjes die van voetbal houden. Als je jong bent, voetbalt en homoseksuele gevoelens ontdekt, kan je leven behoorlijk verwoest raken. Wie een voetbalcarrière wil, moet in de kast blijven. Ik vind dat gewoon niet fair. Je moet ook je sport vrij kunnen beoefenen.” Martin volleybalt al veertig jaar, vroeger ook op hoog niveau. Alle Roze Règâhs beamen: nergens is je seksuele geaardheid zo`n issue als bij voetbal. Hoe komt dat? Door de sfeer op de tribune, zeggen ze. Dat is ook uit onderzoek gebleken van de John Blankenstein Foundation, de organisatie die is vernoemd naar de eerste openlijke homoscheidsrechter in het voetbal.
Machosport
Renate: “Bij voetbal gaan supporters soms met elkaar op de vuist, dat hoor je bij hockey nooit. Het kan vijandig zijn. In Duitsland zijn de supporters beslist geen vijanden, zoals hier in Nederland vaak het geval is.” Roxanne: “Daar applaudisseren ze ook voor de tegenpartij.” Renate: “Hier is de sfeer grimmiger, dat maakt het moeilijker om uit de kast te komen. Terwijl bij een machosport als rugby zelfs homoteams meedoen die gewoon worden geaccepteerd.” Roxanne: “Duitsland heeft geen homohuwelijk zoals wij, maar bijna elke voetbalclub heeft een roze supportersclub. En op de tribune hangt de regenboogvlag.”
Martin zegt dat bij verschillende clubs in Nederland ook is geprobeerd een gay fanclub op te richten. Martin: “Bij PSV hebben drie vrouwen geprobeerd een roze afdeling op te richten, ze zijn er na een half jaar mee gestopt. En in Amsterdam en Rotterdam is het ook bij een poging gebleven. Bij het merendeel van de Haagse fans zijn we al een begrip en zijn we welkom. Enige zelfspot en Haagse humor is ons niet vreemd.”
In het Kyocera Stadion, het thuishonk van ADO, is twee keer de banner, waarop staat `100% voor ADO Den Haag, 100% tegen homofobie` door supporters weggehaald. Roxanne: “Een jonge jongen hield er een aansteker bij. Dat was toch behoorlijk bedreigend.” Om ADO niet in diskrediet te brengen, hebben de Roze Règâhs geen ruchtbaarheid gegeven aan de incidenten. Maar een half jaar geleden, tijdens een debat over homoseksualiteit in de sport kwam het toch ter sprake. D66 Den Haag heeft daarop vragen gesteld aan het college van burgemeester en wethouders. Het college noemde daarop de pesterijen `ongepast, kwetsend en verwerpelijk`. Renate: “De club valt niets te verwijten. ADO loopt juist voorop als het gaat om homo-acceptatie. Onze sjaal met ‘100% voor ADO Den Haag, 100% tegen homofobie` erop hangt inmiddels in het ADO Museum.”
Momenteel dragen de Roze Règâhs nog wel hun sjaals maar hangen ze geen banner meer op, op verzoek van de directie. Renate: “De directie is bang voor rellen, ook met supporters van andere clubs.” De huidige directeur van ADO vroeg zich hardop af of de emancipatiestrijd wel zin had, zegt Renate. Ron: “Toen zei ik: net als ADO Den Haag streven wij het hoogst haalbare na. ADO Den Haag wil ooit een keer landskampioen worden en dat willen wij ook, maar dan wel in een homofobievrij stadion!”
KNVB
Ron heeft hier vernieuwende ideeën voor. “Roep iets in het leven als Social Fair Play. Laat de KNVB voetbalclubs belonen met een deel van de televisieopbrengsten als ze zich maatschappelijk verantwoord inzetten en de daad bij het woord voegen. Niet alleen op papier, maar ook in de praktijk een actief sociaal en antidiscriminatie beleid. De Stichting ADO Den Haag in de Maatschappij ontbreekt het aan financiën. Een bijdrage vanuit Social Fair Play zou kunnen helpen.”
Tot die tijd zetten de Roze Règâhs zich actief in. Roxanne zat laatst bij een wedstrijd op de Aad Mansveldtribune. “Toen ik de term Roze Règâhs hoorde, vroeg ik degene `Zo, hebben jullie ons gesignaleerd?`. Hij bleek echter niet te weten wie we waren, hij dacht dat het de fanclub van de ADO-vrouwen was. Na mijn uitleg hadden we een positief gesprek. Toen iemand later `pisnicht!` riep naar de scheidsrechter, zei de man `Hee dat moet je niet zeggen.` Daar was ik blij mee. Dat saamhorigheidsgevoel vind ik positief. Het is leuk dat we met z`n allen één zijn. Uiteindelijk maakt het niet uit wie of wat je bent, als je maar samen kunt genieten van de wedstrijd.”
TEKST TANYA VAN DER SPEK
FOTO BERTUS GERSSEN